ایران گرایی

گذار از جمهوری اسلامی و رهایی ایران از کابوس این رژیم در صورتی متحقق خواهد شد که همه ایرانیان برای تمامیت ارضی ایران کوشش کنند. گرفتار شدن به آدرس‌های انحرافی مراکز امنیتی رژیم در مدیریت تنش‌های قومیتی، گذشته‌گرایی، ارزش‌گذاری‌های دینی و جنسیتی، مانعی در برابر مبارزات مدنی و ملی است؛ این مبارزات، حرکتی رو به آینده بوده و مطابق با معیارهای پذیرفته شده حقوق بشری و طرد ارزش‌های غیرحقوقی و تبعیض‌آمیز به تحقق خواهد پیوست.

در این شرایط که عده‌ای از کارگران در برخی از شهرها در اعتصاب و اعتراض بسر می‌برند و تمامی ‌کشور گرفتار بی‌تدبیری حاکمیت در امر پزشکی و مقابله با ویروس کرونا است، بایسته است که رفتارهای غیرحقوقی رژیم در مسائل سیاست داخلی و امور بین‌المللی افشا و دستیابی به مراقبت‌های پزشکی شهروندان، در صدر برنامه‌های مبارزاتی قرار گیرد.

استناد به حقوق ملی در حیات مدنی ایرانیان و طرح آن در ایده ایرانگرایی آینده‌نگر، تأمین کننده خواسته‌های اقشار مختلف و اصناف گوناگون ملت ایران در مبارزات ملی و مدنی است. مبارزاتی که با پشت سر گذاشتن دوران نوین گذار و آگاهی از تحولات دنیای معاصر، حقوق شهروندی و حقوق بشری ایرانیان را در دنیای دیجیتال در جامعه‌ای آزاد و با دولتی دمکراتیک به دست خواهد آورد.

ایرانگرایی هم مانند مشروطه‌خواهی و دیگر اهداف سیاسی با تغییر مقتضیات زمانه، فرم و گفتمان تازه‌ای یافته و در این رهیافت، ایرانگرایی حفظ چارچوب ارضی ایران، تأمین حقوق انسانی شهروندان، حضور در روابط بین‌المللی و عرصه‌های تجارت جهانی را در خود جای داده است؛ از این دیدگاه، ملی‌گرایی ناظر به تحقق حقوق پذیرفته شده آحاد ملت ایران است که در چارچوب‌های دیپلماتیک، هویت جدید ایرانی را نمایندگی می‌کند.

محور اساسی و مرکز اصلی سخنان شاهزاده رضا پهلوی، ایرانگرایی است؛ ایده‌ای که همه افراد و شخصیت‌ها، گروه‌ها، احزاب، اندیشه‌ها و رفتارهای ایرانیان را برای ایران آزاد شامل می‌شود؛ این ایده بیش از هر اقدامی، سرنگونی جمهوری اسلامی را در دستور کار خود قرار داده است؛ بر این اساس هرگونه احتمال اصلاح‌پذیری رژیم جمهوری اسلامی را رد می‌کند.

همانطور که از نام کنگره معلوم است، بیشترین و محوری‌ترین اهداف آینده مبارزاتی حزب در آینده بر پایه ایرانگرایی گذاشته شده؛ درواقع حزب بیش از گذشته و در تقویت روحیه ملی‌گرایی آزادیخواهانه‌ای که اساس و پایه اصلی تشکیل حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) و چراغ راه مبارزات سیاسی و فعالیت‌های فرهنگی و دیپلماتیک حزب است، مسئله ایرانگرایی را در چشم‌انداز فعالیت‌های آتی خود قرار داده است.

جهان دیجیتال واقعیت زندگی امروز انسان‌هاست؛ جهانی که با آزمون اندیشه‌ها و ابزارهای ساخته‌ی دست بشر، زندگی در فضای مجازی را به حقیقتی ملموس و معنادار تبدیل کرده؛ حضور در این فضا و ارائه ایده‌ها و افکار وطن‌پرستانه و آزادیخواهانه، قدم اول برای فعالین ایرانی است.

تجربه چهار دهه فعالیت اپوزیسیون ثابت کرده که هرگونه تکروی و فعالیت یکسویه، راهسپاری در بن‌بست بوده است؛ در مقابل هرگاه اقدامی ‌جمعی و همگرایانه در میان بخش‌هایی از اپوزیسیون انجام گرفته، نتیجه مطلوب و مدنی به دست آمده و اهداف- اگرچه کوتاه‌مدت- متحقق شده است.

بخش ایرانگرای اپوزیسیون باید از مقوله «اقلیت» در هر زمینه‌ای، گذر کرده و ایرانیان را در تشخص فردی و حوزه اجتماعی آنان دیده و قانونی برآمده از برابری حقوقی را در دستور کار خود قرار دهد. طرفه آنکه باید هرگونه حقوق مساوی نسبت به ایرانیان اعم از زن و مرد، خراسانی یا آذربایجانی، خوزستانی یا ساکن استان مرکزی...

با شناخت پیشرفت‌های تکنولوژیک، اصول مبارزاتی، معیارهای دولت مسئول و قانونمند و... بایستی رؤیای ایران دمکرات و پیشرفته را در آینده دید. ماندگاری در گذشته- هرچند که پر شکوه و افتخارآمیز باشد- نشانی از ناامیدی به آینده و معلول ذهن ایدئولوژیک‌زده‌ای است که آرمانشهر خود را نه در آینده که در گذشته‌ی سپری شده می‌بیند...