نوشته‌ها

خاطرنشان می‌کنم، تأمل و بحث در مدل‌های اجرایی حقوق بشر در جوامع و تحقق حقوق شهروندی اعم از جمهوریت یا پادشاهی و… با ماهیت‌های لیبرالی یا سوسیالیستی و… خارج از موضوع و حدود این مقاله بوده و نوشتار مستقلی را می‌طلبد. در مورد مسائلی نظیر حدود آزادی‌های فردی- توافق جمعی- میزان مشارکت سیاسی...

تاریخ معاصر ایران تصویری از رفتارها و اندیشه‌های سیاسی را در خود جای داده است؛ در این تابلو از ایده‌های دمکراتیک و ملی‌گرایانه تا سوداگران خاک و وطن قرار دارند؛ بخش‌هایی از تصویر سیاسی ایران، دل در گرو باورهای سنتی دارند و گروه بزرگی از فعالین سیاسی ایران، برآمدی از برخورد با دنیای نوین و سیاست مدرن هستند.

فعالین در جنبش مشروطیت از همان آغاز، سودای آزادیخواهانه و وطن‌پرستانه داشتند و کوشندگان مشروطه‌خواه، دل در گرو پیشرفت و رشد کشور و برقراری نظم و امنیت قانونی داشتند. بزرگانی چون سید حسن تقی‌زاده، احتشام السلطنه و نمایندگان مشروطه‌خواه مجلس شورای ملی، با پایمردی در برابر دست‌اندازی قدرت بیگانه بر خاک وطن ایستادند و یکپارچگی سرزمینی ایران را متحقق ساختند.

بر پایه این رهیافت به شهروندی، ملت، ملیت، دولت و نظام اجرایی، در حوزه حقوقی تعریف می‌شوند و همان‌طور که اشاره شد، رابطه حقوقی و سیاسی فرد و دولت مدنظر قرارگرفته و حیطه حقوق مدنی انسان‌ها، فراتر از دایره محدود و سنتی رفته و شامل اقلیت‌ها- فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌ها در برابری قانونی می‌شود.

موضوع سیستم اداره ایران بعد از جمهوری اسلامی، یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین مسائلی است که در ماه‌های اخیر موردتوجه بخش عمده‌ای از اپوزیسیون و بخش‌هایی از نظام جمهوری اسلامی قرار گرفته است. طرح بحث‌هایی نظیر فدرالیسم- اداره محلی استان‌ها- تقسیم زبانی جغرافیای کشور و… که در ادبیات سیاسی ایرانیان وارد شده، حکایت از پروژه‌ای دارد که برای مقابله با ایده‌های دمکراتیک و برقراری دموکراسی در ایران مدیریت می‌شود.

مقابله با سلطه خشن و غیردموکراتیک چهل ساله جمهوری اسلامی بر ایران، اصلی‌ترین و محوری‌ترین نقطه اعتراضی و مقاومت را در جنبش ملی و مدنی هموطنان به وجود آورده است؛ در چند سال گذشته، اشکال مبارزه با جمهوری اسلامی، در تجمعات صنفی- تحصن‌های کارگری- دانشجویی و اعتراضات خیابانی و با به کار گرفتن شیوه‌های نافرمانی مدنی و مبارزات بی‌خشونت، بروز و ظهور داشته است....

Ausserhalb Iran's findet man mehr oder weniger aktive politische Parteien, die das Regime im Iran im Land selbst verboten hat und als Bedrohung seiner Alleinherrschaft betrachtet. Eine dieser Parteien, die sich nach langen Jahren neu aufgestellt hat, ist die CPI...

با توجه به این مسائل و- به تکرار- دقت در حساسیت شرایطی که هر روز فشرده‌تر از قبل بر میهن‌مان ایران می‌گذرد، بایسته است که با افشای توطئه‌های تجزیه‌طلبانه رژیم جمهوری اسلامی و عمق بخشیدن به مطالبات ملی و مدنی ملت ایران در همراهی همه‌جانبه با تمامی‌ مخالفین واقعی رژیم، قدمی‌در نزدیکی به سرنگونی جمهوری اسلامی برداشته و شاهد برقراری دموکراسی و آزادی در ایران باشیم.

تدوام اعتراضات صنفی و قشرهای مختلف اعم از تاکسیرانان خوی و معترضان در تهران و اهواز و مقابله سرکوبگرانه عوامل امنیتی جمهوری اسلامی، در واقع تکمیل‌کننده خشونت‌های اقتصادی است که رژیم با دست‌اندازی در منابع ملی و ثروت وطن و مقابله تروریستی با اقدامات جامعه جهانی، در رادیکالیزه گرداندن جامعه و مردم ایران، از خود بروز داده است.