Tag: پادشاهی پهلوی

شکی نیست که دوره پهلوی یکی از غرورآفرین‌ترین دوره‌های تاریخی ایران است؛ دوره‌ای در آن جغرافیایی سیاسی ایران در تمام سال‌های پنجاه و هفت ساله پادشاهی رضاشاه بزرگ و محمدرضا شاه پهلوی فقید حفاظت شد و وجبی از خاک ایران از دست نرفت. -کنار اقداماتی که با توجهات و حمایت همه‌جانبه و قانونی پادشاه فقید محمدرضا شاه پهلوی برای ایجاد مراکز فرهنگی و پزشکی انجام گرفت، اقدامات انساندوستانه و وطن‌پرستانه شهبانو فرح پهلوی در تأسیس و راه‌اندازی مراکز فرهنگی و سلامت هم از فعالیت‌های افتخارآمیز عصر پهلوی به شمار می‌رود. -با مروری بر این مسائل که در ذهن و ...

تغییر در ماهیت و ساختار دولت پادشاهی، سکولار و ملی به حکومتی اسلامی، شرعی و ضدملی، «حقوق مدنی» و قوانین نوین قضایی را به همراه دیگر نهادها و ساختارهای مدرن از بین برد و زنان ایران در چهل سال گذشته همراه و همپایه با تمامی ‌ایرانیان از حقوق انسانی و اولیه‌ی خود محروم شدند.

در واقع هر گونه ایدئولوژی اسلامی که سودای حاکمیت اسلامی دارد، اعم از سازمان مجاهدین خلق، ملی- مذهبی‌ها، اصلاح‌طلبان و اصولگرایان حکومت- از آنجا که مبتنی بر امت‌گرایی دینی هستند، علیه منافع ملی بوده و از سرشتی غیردمکراتیک برخوردارند؛ رفتارهای سیاسی و کنش‌های اجتماعی و فردی باورمندان به ایدئولوژی سیاسی اسلام، چیزی جز تبلیغ و تحمیل ارتجاع سیاه نیست. ­-هنوز با توجه به بنیان‌های اعتقادی و فکری و عملکرد سازمان مجاهدین خلق، مسئله برابری حقوقی زنان و حق انتخاب آزاد پوشش در ایده‌ها و رفتارهای این سازمان در ‌هاله‌ای از باورهای سیاسی اسلامگرایی مانده است.

ایرانگرایی هم مانند مشروطه‌خواهی و دیگر اهداف سیاسی با تغییر مقتضیات زمانه، فرم و گفتمان تازه‌ای یافته و در این رهیافت، ایرانگرایی حفظ چارچوب ارضی ایران، تأمین حقوق انسانی شهروندان، حضور در روابط بین‌المللی و عرصه‌های تجارت جهانی را در خود جای داده است؛ از این دیدگاه، ملی‌گرایی ناظر به تحقق حقوق پذیرفته شده آحاد ملت ایران است که در چارچوب‌های دیپلماتیک، هویت جدید ایرانی را نمایندگی می‌کند.

پنجم امرداد ۱۳۵۹ برابر با ۲۷ ژوئیه ۱۹۸۰، محمدرضا شاه پهلوی بعد از یک دوره بیماری درگذشت؛ او که سی و هفت سال رهبری ایران را در دست داشت، میراثی از سازندگی، حفظ مرزهای سرزمین ایران، ارتقای و تثبیت حرمت ایرانیان را از خود به یادگار گذاشت...

وقوع قتل‌های پی در پی در هفته‌های اخیر، نمونه‌ای از حاکمیت ضدحقوقی و زن‌ستیزانه‌ای است که ریشه در سنت‌گرایی دینی و حاکمیت خشن مردگرایانه جمهوری اسلامی دارند؛ بی‌حقوقی زنان ایرانی در زندگی شخصی- امور اجتماعی و مسائل فرهنگی و سیاسی، با فاجعه ملی سال ۱۳۵۷ و استقرار جمهوری اسلامی در ایران به وجود آمده است...

با گذشت چهار دهه از حاکمیت غیرحقوقی و نامشروع جمهوری اسلامی، همچنان ایران با پیشینه‌ی تاریخی- جغرافیایی ملی و ملت ایران بر تارک تمدن و فرهنگ جهان می‌درخشد؛ ایران سرزمین زادگاه انسان‌هایی با تنوع اعتقادی- فرهنگی و قومیتی بوده و نمونه‌ای از رواداری و انسانیت را در خود جای داده است...